Czyli ty odebrałeś ten film jako ukazanie idylii tamtego pokolenia i pięknych, złotych czasów ich młodości? Bo obawiam się, że założenie było zgoła odwrotne.

Gdy oglądałem ten film pierwszy raz jakieś 18 lat temu moje życie w pewnym stopniu bardzo podobne było do tego z filmu, tak...teraz to wspominam jako idylliczny czas bez trosk i problemów dlatego też nie mogę podejść do filmu zbyt obiektywnie. Przesłanie filmu jest proste - zdegenerowana nowojorska młodzież, upadek wartości i zasad etc. Jednak jak czas pokazał ta generacja którą wtedy określano mianem "generacja nic" dojrzała, dorosła, ma rodziny, dzieci i prowadzi naprawdę normalne życie i tu można postawić znak zapytania - czy naprawdę to było zdegenerowane pokolenie lat 90tych? Ta sama analogia ma miejsce gdy spojrzymy na pokolenie Woodstock przełomu lat 60/70. Z mojego punktu widzenia po prostu się wyszalałem i wybawiłem, dosłownie...i wydaje mi się że to jest kwintesencja młodości.

Urodzony w latach 70, w latach 90 ma najmniej 16 lat jeżeli urodził się w 79 a film jest z 95 :P

No właśnie...lata 90te to czas nastolatków urodzonych w latach '70.

Czyli te dzieci co się urodziły w 2003 roku i mają teraz 12 lat to będą miały swoje nastoletnie czasy w latach 2020?

Tak.

Nie sądziłem że nastolatki to są po przekroczeniu wieku dojrzałości......

Teoretycznie nazwać nastolatkiem można każdego w wieku lat, które kończą się członem -naście, jednak myślę, że większość z nas wspomina okres ok. 20-25 również jako lata młodzieńcze. Tak, czysto teoretycznie nie są to już lata nastoletnie...

Dokładnie tak było w Nowym Jorku i w innych miastach świata też! I wszyscy mieli wtedy AIDS!

Dziś oni wszyscy są już dorośli i rządzą światem.

Trochę abstrahując - ja też współczuję sobie, urodzonej na samym początku lat 90.-tych. Od lat marzę o tym, by móc urodzić się w latach 60.-tych i w 70.-tych świadomie żyć muzyką tych lat, itp., ale na miejsce urodzenia wybrałabym sobie UK, Niemcy lub ostatecznie USA. Szkoda, że to niemożliwe. Współczuję swojemu pokoleniu "przyklejonych" do rąk telefonów tudzież smartfonów i ciągłego sprawdzania/siedzenia na Fejsie. Niestety to jest jakieś samonapędzanie, bo idąc na studia w roku 2012 nie wiedziałam co robić i jak się zachować, bo to nie było oczywiste, ale za to jakaś uprzejma osoba powiedziała mi, że "Przecież jest grupa naszego roku na Facebooku" i niestety nadal tak jest, tzn. coraz to "nowsze" roczniki o wszystkim, co ma się wydarzyć na uczelni/w szkole dowiadują się z Fejsa. Jakie to jest ubogie i cholernie męczące to aż mi słów brakuje!