Też się nad tym zastanawiałam. Jak już pisano wcześniej, byc moze Grace wcale nie straci tej wiary, bo przeciez po Dogville nie stracila, co bylo moim zdaniem też troche dziwne. Ale Grace jest chyba bohaterką-symbolem, więc mam nadzieje,ze cos sie w tej kwestii wyjasni w częsci trzeciej - moze Lars wreszcie ujawni,czy wedlug niego warto mieć ideały,czy nie warto, chociaż na razie wszystko wskazuje jednoznacznie...
Ja sobie Manderlay tłumaczę raczej zwyczajnie - że wolność dla każdego oznacza cos innego i nie nalezy innym narzucac swojego światopoglądu - ja nawet odnioslam wrazenie że moze miec to zwiazek z bushowską polityką panamerykanizmu, ale to już taka moja fantazja:]

Ja oba filmy Von Triera traktuję jako uniwersalne opowieści, a nie jak krytykę USA. Obie opowieści mogłby po drobnych przeróbkach rozgrywać się w dowolnym miejscu na Ziemi. Myślę, że reżyser występuje tu trochę w roli demiurga-lalkarza, który ustawia pewne sytuacje, a następnie obserwuje bohaterów zza szkła jak mrówki, pokazując tępą niezmienność ludzkiej natury i fatalne skutki jakie przynosi chęć jej zmienienia. Ale to tylko mój punkt widzenia, chociaż gorzką ironię "Dogville" i "Manderlay" dostrzeże chyba każdy.