Z nadzieją wybrałam się dziś po południu na Manderlay, znając wcześniejsze dokonania Triera. Z nadzieja lecz też z obawą, że może pociągnięcie wątku Grace i ponowne trzymanie się konwencji scenograficznej wykorzystanej już w Dogville, nie jest najlepszym pomysłem, ale to co zrobił( a raczej czego nie zrobił) Trier w swoim najnowszym filmie zasługuje na chłostę na ruchomej części bramy. Film roi sie od nieścisłości, które moim zdaniem są naprawdę rażące a poza tym kpiące z inteligencji widza. Wyłuszczę w podpuntkach swoje wnioski a bardziej pewnie zażalenia:
1. Grace - pamiętamy ja z Dogville jako idealistkę, która zakłada że wszyscy ludzie są dobrzy, za co los sie na niej okrutnie mści. Oto Grace przyjeżdża do Maderlay z cała gangsterką świtą swojego ojca i co robi? Uwalnie spod jarzma niewolnictwa ciemiężonych przez pokolenia niewolników i uczy ich łaskawie demokracji, i jej zbawczej siły, co pociąga za obą szereg nieciekawych konsekwencji. Pytam jednak jakim cudem po zemście jakiej dokonała w końcówce Dogville znów bawi sie w dobrą Samarytankę i czy my widzowie, znający przebieg zdarzeń z poprzedniego miasteczka, jestesmy w stanie zrozumieć jej chory altruizm i ciągłą chęć brania na siebie odpowiedzialności za całe zło świata( tu Ameryki)? odpowiadając sobie bowiem na pytanie, czy po takim kopie jaki zafundowała mi społeczność Dogville jestem w stanie zdobyć sie na życzliwośc i poświęcenie dla innych, bez wahania odpowiedziałabym NIE. Grace jednak zdaje się być głucha na głosy rozsądku i jak małe dziecko robi ojcu na złość, co zupełnie nie koresponduje z jakże przecież drastycznymi środkami podjętymi i zrealizowanymi przez Grace w końcówce poprzedniego filmu.
2. Grace i jej chcice - kolejna niekonsekwencja w porównaniu do tego, jaka była bohaterka w Dogville. Dogvillowa Grace to kobieta która chce miłości idealnej, wykorzystywana seksualnie przez gro męskiej części miasteczka. Zdaje się jednak że na Manderleyowej Grace tamte gwałty i naduzycia nie odcisnęły żadnego piętna. Pałęta się po miasteczku od pewnego momentu filmu, podgląda, lub wyobraża sobie nagie murzyńskie ciała w łaźni, które budzą w niej nieprzepoartą chuć, którą zaspokaja sobie następnie sama w nic nie wnoszącej do filmu scenie masturbacji, pozniej natomiast oddaje się jakby bezrozumnie wielkiemu murzynowi, ot tak, bez sensu, bez motywacji, jakby z ulicy, jakby wszystkie jej ideały z dogville szlag z jasnego nieba trafił.
3. Bohaterowie w tle- jeżeli Grace w Dogville zabija wszystkich, nie dając szansy chyba nawet psu, pytam co robi w Manderlay chłopak który w Dogville grał kolesia niemogącego nigdy z Tomem wygrać w szachy, takie przygłupka? Otóż nastąpiło chyba cudowne zmartwychwstanie, bo oto ów niepozytywny bohater z Dogville zagrał sobie w MAnderlay gangstera. Może mi ktos zarzuci że czepiam się szczegółów ale to przecież rażąco nie trzyma się kupy. Podobnie z aktorem który w dogville wystąpił jako ten, który miał ją wywieść z miasteczka, a w konsekwencji zgwałcił na tyle przyczepy, tu jest nomen omen, uczciwym szulerem. No hola, przecież oni nie żyją, przecież ich twarze kojarza się jednoznacznie z niepozytywnymi bohaterami poprzedniego filmu. Czy naprawde Triera nie było stac, czy nie chciało mu sie zatrudnić innych aktorów, czy może sobie z nas kpi i uważą że dla jego widowni nie powinno mieć to znaczenia. Dla mnie miało.
4. ..... że o zdjęciach z pochodów równości i walki rasowej w USA nie wspomne, bo to było już naprawde poniżej poziomu.

Możecie się ze mną zgodzić lub nie, ale Treir po tym ' dokonaniu" stracił w moich oczach " von" przed nazwiskiem, a pomna na takie filmy jak "Przełamując fale" "idioci" czy " Tańcząc w ciemnościach" tym bardziej jestem wsciekła na tę zmarrnowaną szansę na wartościowy film na miarę wielu swoich poprzedników. Czasem miałam wrażenie podczas oglądania, że trier tylko zlecił wykonanie tego filmu jakiemuś asystentowi, że go przy tym nie było. Fanom zatańczył na nosie
Lars:" mysleliście że zobaczycie mój nowy, fajny poruszający, artystyczny film? - A figę!"
Fani: Myślisz że będzimy bezkrytyczni? - A figę!
To tyle na dziś, swieżo po projekcji więc z nieostygłym brakiem wrażeń.