Biorąc się za oglądanie "Manderlay" miałem duże obawy. "Dogville" spodobało mi się bardzo, uważam że to fantastyczny film, ale druga część niestety to... dno. "Dogivlle" było rewelacyjne, niezwykła historia pewnej Grace. A kolejna część? To w ogóle co innego. Przedstawia problem niewolnictwa (jakby nie było pierwsza część też trochę o tym mowi ale z innego punktu widzenia). W Manderlay Grace zostaje przodowniczką pracy u podstaw. Niezniechęcona (jak to!) przeżyciami w Dogville zakasa rękawy i chce pomagać innym, chociaż w końcu staje się po prostu hipokrytką...
Tak więc scenariusz jest nieciekawy. Wiem wiem, ma on wydźwięk społeczny i polityczny, ale naprawdę czy warto było psuć smak jaki pozostał po wspaniałym "Dogville"? Nie nie nie nie i jeszcze raz nie. Przejmująca historia zmieniła się w wydumaną nudę...
W dodatku motyw charakterystycznej scenografii w przypadku "Manderlay" się nie sprawdza. Wcale nie wprowadza ona nas w klimat i nie skupia uwagi tylko na filmie, a jedynie dezinformuje. Wszystko na siłę?
Jeśli Lars von Trier zawiódł
i to na całej lini, zrobił całkowicie inny (odrębny?) film,
oczywiście wszystko mogłoby być dobrze gdyby nie to, że film ten jest nudny i nieciekawy...