Smutne to, że aby opuścić niezrównoważonego psychicznie męża, który zagrażał jej i córce, Marie zdecydowała się dopiero wtedy, gdy poznała innego mężczyznę. Sądzę, i Soren (być może nawet prawo byłoby wtedy po jej stronie) pozwoliłby jej odejść, ze względu na swoją chorobę. A tak...biedne to dziecko, zupełnie pozbawione bezpieczeństwa, dwie mamy, dwóch tatusiów. Mimo nieszczęśliwego małżeństwa z jednym artystą, Marie związała się z drugim - fircykiem, który uwodził szczerze zakochane w nim kobiety, czy to wolne, czy nawet mężatki. Cóż, mogła to lepiej rozegrać, trochę na własne życzenie wpakowała się w to, co ją spotkało. I to zrzeczenie się praw do opieki, co za naiwność...Naiwna była i tyle a za to się płaci. Film dobry, jak to duńskie filmy.