Film Wieloryb jest niemalże taki, jakim go sobie wyobrażałem przed seansem. Dramat poruszający kilka bardzo ważnych tematów. Trudny, ciężki, ale dość klarowny w swoim przekazie. Nie pozostawia miejsca na domysły i spekulacje.
Z jednej strony film jest typowym dramatem Aronofskiego. Mamy podniosłą muzykę, nawiązania religijne, historię na pograniczu życia i śmierci. Z drugiej jednak to chyba najbardziej kapsułowy film tego twórcy. Nie dość, że akcja dzieje się w jednym miejscu, praktycznie w jednym pokoju mieszkania, to dodatkowo mamy jasną historię, klarowny jej początek oraz koniec. Wszystkie powody i motywacje działań naszych bohaterów są jasne i wytłumaczone. Może to przeszkadzać bardziej wymagającym widzom ponieważ film nie zostawia za wiele miejsca do interpretacji a bardziej ma na celu granie na naszych emocjach. Jak kogoś ten klimat chwyci, to płynie bez reszty z muzyką, stylem, dramaturgią i dociera aż do łez i totalnej rozklejki na koniec. Jeżeli jednak film nie uderzy w nuty wrażliwości danego widza, będzie jedynie nudnym i banalnym smętem. Mnie chwycił, głównie z powodu wątku rodzicielskiego ponieważ sam jestem rodzicem, ojcem w rodzinie paczworkowej, przeżyłem rozstanie, wyprowadzkę, rozłąkę z dziećmi. To bardzo trudne i bolesne tematy. Wiem, że życie nie jest proste i nasze wybory często są wyborami tragicznymi, bez opcji na szczęśliwe zakończenie. Są w życiu sytuacje, gdzie nie udaje nam się nie ranić, nawet najbliższych. Każda taka decyzja niesie za sobą konsekwencje.
Mniej porywał mnie wątek religijny, chociaż akurat po Aronofskym można było spodziewać się, że będzie tego sporo.
Wieloryb to przede wszystkim spektakl jednego aktora. Brendan Fraser jest tutaj genialny. Przekonuje nas od pierwszych sekund, kiedy pojawia się na ekranie. Ten człowiek nie zagrał. On jest depresją, żalem, pustką, żałobą, tęsknotą, chorobą. Ja osobiście czułem jego miłość do córki, miłość do partnera, ale i chęć odejścia z tego świata.
Daję wysoką ocenę, ponieważ podziwiam umiejętność stworzenia poruszającego obrazu, którego akcja dzieje się w jednym miejscu a zagrany jest przez dosłownie kilku aktorów.