Mimo szumnych zapowiedzi i zachwytów krytyków, jakoś mnie ten film nie porwał. Widać wielkie chęci wyzwalania emocji u widza, równocześnie żaden z bohaterów filmu nie jest osobą którą można polubić, albo której chce się kibicować. Historia się kręci, dochodzi do jej kresu, zakończenie niemalże wlewa do naszych głów patos na granicy groteski, po czym orientujesz się że właściwie to na ma tu żadnego finału, nie masz poczucia obejrzenia fajnej historii, nie czujesz się lepiej czy też gorzej. Ot, mamy niezbyt ciekawy finał niezbyt ciekawej historii, która miała olbrzymi potencjał, ale nie chcę tego dokładniej punktować żeby nie robić spoilerów.

Świetna gra Frasera, muzyka, używanie symboliki, bardzo dobrze pokazany mechanizm otyłości, fajna praca kamery i tylko ten niedosyt, że fabularnie kuleje. No ale, jest sporo prób wyciskania łez, więc zupełnie rozumiem średnią ocenę w okolicach 8 (: