cudum cudowatum i marzenie każdego dokumentalisty zarazem, co więcej, rodzaj anomalii, bardzo rzadkiej w przyrodzie - przypadkowo udało się pochwycić koniec.

Obiektywizm niedopuszczalny.

to tutaj jest do zobaczenia :) http://www.arte.tv/guide/en/039528-000-A/ziggy-stardust-and-the-spiders-from-mar s?zone=europe

nie chciałabym atakować samego nagrania czy Bowiego, którego szczerze uwielbiam, ale zastanawia mnie, dlaczego to oceniamy. nie rozumiem, co, z tego normalnego zapisu koncertu, czyni go filmem muzycznym, czy dokumentalnym.. Nie ma w tym ani wielkiego show, ani konkretnej fabuły. To tylko koncert..

świetny, żywiołowy koncert- najlepsze kawałki z tego okresu na żywo i to z jaką oprawą wizualną. na Bowiego mógłbym patrzeć godzinami jak siedzi i nic nie robi, a ten koncert to już prawdziwa gratka.

Wielki koncert, jeden z najważniejszych koncertów w historii muzyki rozrywkowej.
Po tym koncercie, Ziggy Stardust przestał istnieć..., nastał czas Diamentowych Psów i Thin
White Duke'a...

i zostaje na całe nagranie. Nie dziwię się w sumie tym nagranym panienkom z widowni, że omdlewały, bo jest powód.

Widok Ziggy'ego to nic innego jak miód spływający po ekranie... Biorąc jeszcze pod uwagę, że muzyka Bowie'go jest mi najdroższą na świecie, ten film to gratka nie z tej ziemi. Mam jednak ogromne zastrzeżenia co do reżyserii. Niezmiernie mnie zniesmaczyły notoryczne zbliżenia na pierwsze rzędy publiczności. Kto to...

Bowiego nie muszę nikomu przedstawiać, Ziggiego owszem - ale tego nie zrobię, bo jest
postacią dziwną...

Świetny koncert, piosenki są w porządku, choć zabrakło mi kilku z tamtego okresu, ale to nie
konkurs życzeń. Świetna oprawa audio-wizualna, oświetlenie współgra z mrokiem nadając
koncertowi mistyczny...