Antychryst jest moim zdaniem jednym z najbardziej obrazoburczych filmów jakie w życiu widziałem. Przyrównałbym jedynie do "Świętej Góry" Jodorowsky'ego, chociaż ciężko mi znaleźć wspólne elementy obydwu obrazów, niezależne skojarzenie.

Na dzień dzisiejszy oceniamy antychrysta jako film dobry / niedobry który się podoba albo nie. Na przestrzeni lat okaże się, czy przełamanie tabu (graniczące z celuloidową grafomanią) odciśnie się na specyfice kina, moim zdaniem tak. wtedy juz nie będzie można zbrukać tego filmu jako nic nie wartego gniota stworzonego jedynie by oburzać.

Odnośnie wypowiedzi autora tematu - owszem nie musi być złe i mroczne, lars przelał ból swojej depresji na ten obraz, tworzenie antychrysta było dla niego istną autoterapią.

przykro mi, ale film chyba nie został przez Ciebie zrozumiany. podpowiem, że kluczowa jest pierwsza scena i okoliczności w jakich ginie dziecko - bohaterka próbuje w sposób pokazany pod koniec ukarać siebie i męża za śmierć dziecka - ukarać to, co "zawiniło".
poza tym troszkę psychologii - pod wpływem silnego stresu i traumy, ludzie czasem by zagłuszyć emocje i "rozum" uciekają w cielesność - to nie zboczenie, to próba radzenia sobie z tym co nas spotyka.
dodaj jedno do drugiego, może łatwiej będzie Ci zrozumieć obraz w "Antychryście".