Jako siedemnastolatka, muszę przyznać, że fakt — Fraser jest egoistyczną postacią, która w najważniejszych momentach udowadnia nam, że myśli tylko o sobie. Aczkolwiek to właśnie czyni serial prawdziwym. Widziałam dużo opinii w komentarzach, że HBO po raz kolejna tworzy sztuczny serial o "lgbt" i wszystko ma być poprawne politycznie, ale dużo osób zachowuje się właśnie tak, jak było to ukazane. Wiele przerysowanych momentów mogło nie odzwierciedlać rzeczywistości, ale efekt końcowy jest czymś, z czym nawet polskie nastolatki mogą się utożsamić. Nikt taki nie jest? Znam właśnie za dużo osób, które takie są. Problemem tego serialu, w mojej opinii, jest zignorowanie wad tych bohaterów. Dlaczego tak mało ludzi mówi im, że robią coś nie tak, a gdy już zdarza się postać, która widzi problem, jest ona ukazana jako negatywnego republikanina? Nikt nie mówi Fraserowi, że ma przestać się wywyższać i postarać zrozumieć kogoś innego. Rzuca się w jego stronę "dusi się tu", "wygląda jak gej", "jest dziwny". Jego matka proponuje pomoc psychiczną jego przyjaciółce i z jakiegoś powodu nie dostrzega, że jej własny syn również mógłby z niej skorzystać. Przydałaby się jakaś neutralna osobna, tego mi brakowało. Ale postacie dzieciaków, szczególnie Caitlin i Frasera uważam za popis scenarzystów. To, że miały dużo wad — to najlepsze co mogło się widzowi trafić. Takie są dzieciaki w moim wieku, w tych czasach. Taka moja mała refleksja : ))